Το βασικοκυτταρικό επιθηλίωμα ή καρκίνωμα (BasalCellCarcinoma– BCC) είναι ο συχνότερος καρκίνος της λευκής φυλής. Μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα, αλλά, πιο συχνά εμφανίζεται στις εκτεθειμένες στον ήλιο περιοχές όπως είναι το πρόσωπο. Το πιο πρώιμο σημάδι μπορεί να είναι μια κόκκινη επίπεδη επιφάνεια, ένα μικρό ογκίδιο, ένα μικρό σημείο που αιμορραγεί όταν έρχεται σε επαφή με την πετσέτα, ένα μικρό έλκος (πληγή), ή μια κρούστα στο δέρμα η οποία επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν επουλώνεται.
Αντιμετωπίζεται συνήθως χειρουργικά αλλά σε πρώιμα στάδια μπορεί να αντιμετωπιστεί με κρέμες, κρυοθεραπεία ή καυτηρίαση.

Το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ο δεύτερος συχνότερος όγκος του δέρματος (20% των καρκίνων του δέρματος που δεν είναι μελάνωμα).
Σχετίζεται άμεσα με την χρόνια έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες που συμμετέχουν στην αιτιολογία του όπως ανοσοκαταστολή, χρόνιοι τραυματισμοί και ουλές, έκθεση σε χημικά κ.α. Η θεραπεία του πρέπει να είναι επιθετική και σε γενικές γραμμές είναι παρόμοια με αυτή του βασικοκυτταρικού καρκινώματος. Λόγω του ότι είναι πιο επιθετικό από το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα συνιστώνται μεγαλύτερα όρια εκτομής και αυστηρότερα κριτήρια για τις λιγότερο επεμβατικές μεθόδους.

Οι σπίλοι (γνωστοί και ως ελιές) είναι καλοήθεις βλάβες του δέρματος που προέρχονται από τα μελανοκύτταρα, τα κύτταρα δηλαδή που παράγουν την μελανίνη που δίνει το χρώμα στο δέρμα μας. Οι σπίλοι διακρίνονται σε συγγενείς, που είναι δηλαδή εμφανείς κατά τη γέννηση, και σε επίκτητους.
Οι σπίλοι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από ιατρικής απόψεως γιατί μπορεί να μοιάζουν οπτικά με το μελάνωμα, που είναι η πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος και κάποιοι από αυτούς, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, μπορεί να αποτελέσουν το υπόστρωμα πάνω στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί μελάνωμα.
Για τους λόγους αυτούς οποιαδήποτε αλλαγή σε κάποιο σπίλο θα πρέπει να εκτιμάται από δερματολόγο και αν κριθεί ότι ο σπίλος είναι ύποπτος θα πρέπει να αφαιρείται για χειρουργικά.
Ένας σπίλος μπορεί επίσης να αφαιρεθεί επειδή βρίσκεται σε σημείο που τραυματίζεται συχνά, επειδή ενοχλεί στην καθημερινότητα του ασθενούς λόγω θέσης και μεγέθους ή απλά επειδή δημιουργεί αισθητικό πρόβλημα στον ασθενή.
Εκτός από τους σπίλους (ελιές) υπάρχουν αρκετές άλλες καλοήθεις βλάβες ή παθήσεις του δέρματος όπως οι κύστεις, η υπεριδρωσία, η πυώδης ιδρωταδενίτιδα (ή ανάστροφη ακμή), τα ξανθελάσματα, τα θηλώματα, η σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση, το ρινόφυμα, το δερματοϊνωμα, το νευροϊνωμα και το λίπωμα.

Δυστυχώς φαίνεται ότι η συχνότητά του διπλασιάζεται κάθε 8-10 χρόνια, και ο συνολικός κίνδυνος να εμφανίσει κανείς μελάνωμα σε όλη τη ζωή του είναι 0.5%.
Λέγεται καταχρηστικά και κακόηθες μελάνωμα (αφού δεν υπάρχει καλόηθες μελάνωμα) και είναι η πιο σοβαρή μορφή καρκίνου του δέρματος. Είναι κακοήθης όγκος των μελανοκυττάρων, ιδιαίτερα επιθετικός, και αποτελεί το 2% όλων των καρκίνων. Η πρώιμη διάγνωση είναι θεμελιώδους σημασίας για την καλή πρόγνωση του μελανώματος. Για το λόγο αυτό οποιαδήποτε δερματική βλάβη παρουσιάσει αλλαγή στην εμφάνιση ή τη συμπεριφορά της πρέπει να θεωρείται ύποπτη.
Η αρχική αντιμετώπιση βλάβης ύποπτης για μελάνωμα είναι η εκτομή της για τη διενέργεια βιοψίας. Επί επιβεβαίωσης της διάγνωσης και αναλόγως πάλι του πάχους της βλάβης συνιστάται περαιτέρω εκτομή (διότι έχει βρεθεί ότι βελτιώνει την επιβίωση), η οποία μπορεί να γίνει μέσα σε 3-4 εβδομάδες.
Όπως αναφέρθηκε το μελάνωμα είναι πολύ επιθετικός όγκος, και η συχνότερη θέση μετάστασής του είναι οι λεμφαδένες της περιοχής. Για το λόγο αυτό συνιστάται ο έλεγχος των λεμφαδένων της περιοχής με μία ειδική εξέταση που λέγεται “βιοψία φρουρού λεμφαδένα” και γίνεται συνήθως μαζί με την ευρύτερη εκτομή.